Het onderdrukken van vrouwen heeft absurde vormen aangenomen, van het toepassen van kuisheidsgordels tot het aanbinden van keurslijven. Alles was er op gericht om zeggenschap over het lichaam van de vrouw te hebben, en zo over haar kinderen.

In de vroege Chinese geschiedenis komen veel vrouwenfiguren voor met waardigheid, kennis en leiderschap, maar er is ook een geschiedenis van verachten en kleineren.

In China kwam tussen 600 en 1000 het afbinden van vrouwenvoeten in zwang. Het afbinden van voeten begon als het meisje klein was. Als het kind niet aan koudvuur overleed, werd het voor haar hele verdere leven kreupel. Kleine voeten werden door mannen als mooi beschouwd. Aangezien vrouwen afhankelijk waren van wat zij van mannen leerden gingen zij dat uiteindelijk ook zo zien. Wanneer de zwachtels definitief werden verwijderd, had het meisje geleerd wat het was om vrouw te zijn. Ze was afhankelijk en kon zich niet meer verweren. Onder Mao Tse-toeng werd in 1931 in de communistisch geregeerde gebieden van China een wet afgekondigd die man en vrouw gelijkstelde. De wet verbood ook kindermoord en het afbinden van vrouwenvoeten. Onder zijn leiding begon in 1934 de bekende Lange Mars dwars door het reusachtige China om het communistische gebied in het noorden te bereiken. De mars ving aan met honderdduizend mannen en dertig tot vijftig vrouwen. Vrouwen met afgebonden voeten konden niet mee, ze konden niet meer lopen, ze moesten achterblijven. Velen vonden de dood.